De eerste cultuurschok overkomen

27 en 28 juni 2017

Ik wil beginnen met een tip voor iedereen die van uiteten gaan houdt: ga een aantal weken naar de andere kant van de wereld. De week voor mijn vertrek ben ik namelijk maar liefst drie keer uiteten geweest (genieten!!). Hierdoor heb ik gezellig nog een laatste keer voor mijn vertrek samen kunnen zijn met mijn lieve vrienden, vriend en familie!

Woensdag 28 juni was dan DE grote dag. Maar voor ik kon vertrekken moest ik de dag ervoor nog wel even mijn tentamen beeldvorming en -verwerking knallen. Dit is hopelijk gelukt (hier zal ik in een later blog op terug komen ;p), maar met mijn hoofd zat ik natuurlijk al helemaal bij de grote reis. Dinsdagmiddag begon dan de stressvolle opgave van het koffer inpakken. Gelukkig heeft mijn lieve mama me hiermee geholpen. Helaas ben ik er al wel achter dat ik te weinig vrijetijdskleren mee heb en ik dus rijkelijk gebruik zal moeten gaan maken van de wasmachine op mijn etage.

Woensdag rond 12:00 vertrokken mama en ik dan richting Schiphol. Eerst zouden we Tim ophalen in Den Bosch. Dit was al een hele opgave want we waren meteen verkeerd gereden. Eenmaal bij zijn werk aanbeland kon ik het stuur doorgeven aan Tim en zijn we op een net wat vloeiendere manier naar het hoofdkantoor van Akzonobel gereden om daar pap op te halen. Met zijn vieren hebben nog gezellig wat gedronken op Schiphol, waar we 'heel toevallig' mijn groepsgenoten tegenkwamen. 

Na wat vertraging vertrok rond 18:00 mijn directe vlucht met KLM naar Beijing. Dit was al een heel avontuur op zich, ik had namelijk nooit langer dan vier uur in een vliegtuig gezeten. Hiermee voelde ik me overigens wel het vreemde eentje in de vijver tussen alle wereldreizigers om me heen. Elke stoel had een prachtig media systeem waarmee ik onder anderen de laatste films kon bekijken. Dit heb ik dan ook gedaan tot mijn avondmaaltijd werd geserveerd. Ik had een veganistische maaltijd die op zich wel oké was. Dit in tegenstelling tot het ontbijt wat ik een aantal uur later kreeg voorgeschoteld; verschrikkelijk. Verder is de vlucht prima gegaan. Ondanks het feit dat ik weinig geslapen heb vloog (haha) de reis voorbij.

29 juni 2017

Na het ophalen van onze bagage begaven we ons naar de buitenlucht van Beijing. Alle niet-rokende longetjes werden hier geconfronteerd met de met smog vervuilde lucht. Dit werd dan wel meteen goed gemaakt door de warme lucht waardoor je meteen dat typische vakantiegevoel kreeg: ge-wel-dig. In een iets te warm busje vertrokken we naar Global Village; de plaats waar wij ruim zes weken zullen gaan verblijven. Global Village is een ongelofelijk groot terrein waar enorme 'appartementencomplexen' op staan voor alle internationale studenten. Na wat handen-en-voeten-werk heb ik een kamer geregeld die zich in het gebouw bevindt die zich het dichtste bij de campus bevond.

Voor ons het gevoel was het natuurlijk 's nachts, maar om een jetlag zoveel mogelijk te ontwijken zijn we na het dumpen van onze koffers meteen vertrokken voor een lunch. Door onze programboard member werden we meegenomen naar een enorm overdekt eetpaleis (dit soort praktijken vind je volgens mij alleen in Azië). Hier stond de volgende uitdaging op mij te wachten: noodles eten met stokjes. Ik was natuurlijk echt een onhandige kaaskop, maar nu, na een aantal dagen kan ik zeggen dat ik toch wel iets van skills begin op te bouwen.

Na de lunch zijn we met een groepje van vier de taxi ingestapt en hebben we geprobeerd aan de taxichauffeur duidelijk te maken dat we naar de Wuta Temple wilden. Deze taxirit was al een heel avontuur. Het verkeer in Beijng is namelijk een grote chaos. Er bestaan wel stoplichten maar deze gelden duidelijk niet voor 90% van de weggebruikers. Je toetert hier gewoon lang genoeg zodat er ruimte voor je wordt gemaakt. Inhalen gebeurt aan alle kanten en het wiel van onze taxi zat half los. In anderen woorden: mijn moeder zou niet blij zijn geweest met deze rit. Maar goed, uiteindelijk werden we afgezet bij de National Libary of Beijing. De hitte en het slaaptekort had duidelijk impact op onze lichamen gehad. Daarnaast spreken de meeste mensen in Beijing geen woord Engels (Dit wordt ook duidelijk uit het feit dat de meeste Chinezen de meest bizarre Engelse teksten om hun T-shirts hebben staan). Na ongeveer een half uur rond slenteren, wat eigenlijk super gezellig was, vonden we dan de Wuta Temple. Hier trefden we ook andere NAHSS'ers aan. Samen hebben we een rondje in en rondom de tempel gemaakt. Ik vond het geweldig: dit was het beeld wat ik bij China had. 

Na het bezoek aan de tempel liepen we naar een prachtig park wat in de buurt lag. De bomen maakte de hitte net wat dragelijker. Daarnaast waren er prachtige meren gevuld met lelies, ook weer zo typisch Chinees. Na het bezoek aan de park zijn we met de metro terug naar Global Village gegaan. NB: We hadden nog steeds niet geslapen!

Vanuit Global Village vertrokken we vrijwel direct naar een restaurant waar we hotpot hebben gegeten. Dit is typisch Chinees. Je heb een pot met kokende bouillon waarin je groentes, vlees of vis gooit en maakt je eigen sausje uit een aantal specerijen om dit vervolgens samen op te eten. Met de vegetariërs kregen we een eigen tafel waar we genoten van goede gesprekken en heerlijke, voor mij veelal nieuwe groentes. Vanaf dit moment had ik al meteen door dat we een super groep hadden om anderhalve maand mee door te brengen. 

Na het heerlijke eten was ik toch echt wel toe aan mijn slaap en ben naar Global Village vertrokken om daar binnen vijf minuten in slaap te vallen.

30 juni 2017

Om 8:00 begon mijn wekker te ringelen, want om 9:00 zouden we een tour krijgen van onze buddies, Chinese PKU (Peking University) studenten, over de campus. De buddy die mij en vijf andere NAHSS'ers rondleiden was een erg leuke, slimme gast. Hij studeerde momenteel filosofie, maar had daarvoor Duits gestudeerd. Zijn Engels was erg goed en we hebben een duidelijk beeld gekregen van de faciliteiten op de campus. De campus was overigens immense groot en prachtig om overheen te lopen. 

Na de tour zijn we vanuit Global Village vertrokken naar de Hutongs. Hutongs staan symbool voor het oude Beijing. Het zijn traditionele, lage woningen. Helaas worden er elk jaar steeds meer vervangen door grote wolkenkrabbers. Dit was erg interessant om te zien, al waren de kleine steegjes soms wat duister en de katten en honden wat hondsdolheidsgevoelig. 

Ook al waren onze voeten al aardig gesloopt, na deze lange wandelroute besloten we ook nog naar de Bell en Drum Tower te gaan. Een van de jongens uit de groep was vandaag mijn held: hij heeft mij alle trappen opgetild van beide torens, nogmaals duizend dankjes! De Bell Tower bevatte - nogal logisch - een enorme bel, waar volgens een Chinese mythe de dochter van de metaalman (?) in was gesprongen om zich op te offeren. Vanuit hier hadden we geweldig uitzicht over de stad. Vervolgens zijn we de Drum Tower opgegaan. Hier was een of andere vage show bezig met onder anderen een man die een mes inslikte (dan realiseert je je weer dat je met een tikkeltje gekke Chinezen te maken hebt). We hadden geluk want ook werd daarna de het drumshow gehouden -  zie naam van de toren. Dit was enorm indrukwekkend! 

Hierna ben ik met twee andere NAHSS'ers terug naar GV vertrokken, waarna we gezellig met een andere groep zijn gaan eten. Dit was weer heerlijk, de ananasrijst was het hoogtepunt.

Helemaal gesloopt terug op GV besloot ik toch, wijs dat ik ben, mee uit te gaan. We hebben eerst met een biertje op het GV plein gezeten waar we elkaar beter hebben leren kennen door gênante feitjes bloot te geven. Rond 1:30 kwam de eerste taxi die ons naar het uitgaansgebied zou brengen. Echter snapte onze taxichauffeur er blijkbaar toch minder van en werden we afgezet in het Russische uitgaansgebied. Natuurlijk super fun, maar we besloten toch onze weg naar de rest te zoeken. Dit was een hele opgaven. Na weigeren van vele illegale taxi, genegeerd te zijn door niet Engels sprekende Chinezen werden we geholpen door een man uit Turkmenistan. Via via zijn we vervolgens met een tuktuk op de plaats van bestemming gekomen: Club Sirteen. 

Club Sirteen is een van de vele luxe clubs waar de rijke Chinezen uitgaan. Wij als westerse mensen krijgen alles gratis, omdat rijke Chinezen graag zien dat wij het naar ons zin hebben, helemaal prima als je het mij vraagt. Ik heb mijn ogen uitgekeken; dikke Chinezen met drie of vier vrouwen om hen heen, werknemers die zoals in de Romeinse tijd met een waaier de temperatuur aangenaam proberen te houden voor deze mannen, en schoonmakers die biljetten opvegen die op de grond werden gestrooid. Rond een uur of 3:30 vond ik al deze gekkigheid wel welletjes en ben ik op weg gegaan naar mijn bedje.

1 juli 2017

10 uur 's ochtends zijn we simkaarten gaan regelen zodat we - modern dat we zijn - overal internet konden hebben de komende weken. Veel oogjes lieten de sporen zien van een geslaagde uitgaansavond. Dus nadat de simkaarten geregeld waren is vrijwel iedereen nog even terug zijn bedje ingedoken om wat bij te slapen. 

Rond 15:30 ben ik met een aantal meiden vertrokken richting het Beihai Park. De weg erna toe was echter wel wat moeizaam gezien we telkens op mannen met kogelvrije vesten botsen. We hadden namelijk net de verkeerde weg gekozen en moesten om een of andere Chinese militaire basis heenlopen. Om de haverklap kwamen we weer een groep in de maat lopende jonge Chinezen tegen (dienstplicht?). Natuurlijk - met grote hulp  van onze beste vriend: het mobieltje - zijn we bij het park terecht gekomen. Hier heb ik weer mijn ogen uitgekeken. Beijing is zo mooi! 

Na het bezoek aan het park zijn we naar de bekendste winkelstraat Wangfujing gegaan. Hier wilde we de snack (met gekke insecten) en night market bezoeken. Echter hadden we er niet bij nagedacht dat het op zaterdagavond misschien wel iets te druk kon zijn, dus dit werd hem helaas niet. Natuurlijk ga ik zeker nog een keer terug kom dit alsnog te bekijken. Ondanks deze kleine tegenvaller heb ik ook hier weer enorm genoten. Ik heb mijn ogen uitgekeken bij het zien van de massale gebouwen en de drukte van de mensen om je heen. Dit was het eerste moment dat ik me inderdaad realiseerde dat er hier bijna 22 miljoen (ja je leest dit goed) mensen wonen. Samen met een meisje die ook op de TU/e zit heb ik heerlijk gegeten en gekletst. Na het eten waren we even bang dat we opgesloten zaten in het gebouw maar alles is goed gekomen en we zijn beide veilig weer in ons bedje beland.

2 juli 2017

Vandaag moesten we pas om half vier verzamelen om vervolgens gezamenlijk naar de campus te lopen voor een introductie van de summerschool. Dus van te voren ben ik met twee meiden vertrokken naar het Tiananmenplein, ook wel het Plein van de Hemelse Vrede genoemd. DE hotspot van Beijing. Je vindt hier de Poort van de Hemelse Vrede waarop het portret van Mao hangt, achter deze poort bevindt zich de Verbodenstad, die ik zeker nog ga bezoeken op een minder toeristische dag. Ook vind je hier het Mausoleum, de obelisk, de Grote Hal van het Volk en de zuidelijke Zhengyangmenpoort. Hier heb ik dus mijn ogen weer goed de kost gegeven.

Na genoeg fotootjes zijn we opzoek gegaan naar wat eten. We besloten een rare vorm van Chinese frozen yoghurt te nemen. Niet het beste wat ik op hem in mijn leven, maar zoals papa altijd zegt 'proberen!'. Vervolgens zijn we dus terug naar de campus gegaan voor de introductie van de summerschool die de dag erna zou beginnen. We hebben hier een foto met heel de NAHSSgroep gemaakt. 

Na even relaxen op de kamer zijn we met een net iets te grote groep vertrokken naar het Olympisch park (in 2008 waren de zomerspelen in Beijing). Na heel veel moeite en heel veel hulp van een van onze Chineesprekende groepsgenoten kregen we een vegetarische maaltijd voorgeschoteld. Na onze maaltijd gingen we de poorten binnen van het Olympische Park. Omdat onze groep zo groot was waren we na ongeveer tien minuten al onbewust in twee groepen gesplitst. Natuurlijk hebben we groepsfotootjes gemaakt voor de trekpleister het Vogelnest, het nationale stadium. Het was duidelijk dat China veel geld in deze Spelen heeft gepompt. Alles was prachtig. Toen we even een pauze namen en naast elkaar op een bankje gingen zitten stapte ik even in de schoenen van een bekendheid: de ene na de andere Chinees kwam zenuwachtig op ons af met de vraag of ze een fotootje met ons mochten maken. Vriendelijk dat we zijn mocht dit natuurlijk, alleen bedachten we, Nederlanders dat we zijn, hoeveel geld we hier in theorie misschien wel mee zouden kunnen verdienen (natuurlijk hebben we hier geen praktijk van gemaakt).

Na een lange wandeltocht over het park hebben we de laatste metro naar GV genomen.

Wat waren dit ongelofelijk veel indrukken in zo weinig dagen. Wat is China anders dan 'het Westen'. Ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik al deze indrukken moet gaan verwerken. Morgen begint in ieder geval het echte leven weer; Summerschool.